WK!
Blijf op de hoogte en volg marc en marieke
13 Juni 2014 | Australië, Castle Hill
En de eerste WK-finale is een feit! De NL dames hocksters mogen het tegen Australie gaan opnemen. Dus dat wordt met pyjama aan voor de buis, eerst om 6 uur 's ochtends het voetbal en
om 23 uur de (eerste) hockeyfinale. Nu nog even het juiste volkslied oefenen. Toine en Nic kunnen namelijk met gemak het Australisch volkslied voortproduceren, dat moeten ze wekelijks op school zingen. Het Wilhelmus daarentegen…Dus vanaf nu dan maar elke ochtend bij het ontbijt het Wilhelmus zingen.
Verder heeft een helderziende Wallaby hier voorspeld dat Australië de voetbalwedstrijd tegen Chili gaat winnen, ik heb het vermoeden dat de Wallaby het eind van dit WK niet gaat halen.
Maar goed, het zingen van het volkslied op school is niet het enige verschil met NL. Kinderen mogen vanaf 5 jaar naar school, maar hoeven pas vanaf 6 jaar. En vooral bij jongens vinden ze het over het algemeen verstandiger om ze pas met 6 jaar naar school te sturen. Dus werd deze week op Charles zijn pre-school tijdens het oudergeprek aan mij gevraagd wat wij van plan waren. Op het moment dat mijn (destijds) drie-jarige besloot tijdens zijn zg middagslaapje de garagedeur op slot te doen waar ik op dat moment aan het sporten was, en vervolgens een film opzette en een reep chocolade naar binnen werkte, was het voor mij al lang uitgemaakte zaak, nl. naar school en wel zo snel mogelijk. Maar dat was niet wat de lerares wilde horen. Op mijn vraag hoe Charles het dan deed op pre-school, liet ze met lichte paniek twee werkstukken van Charles zien. Op het ene blaadje had hij een race car moeten tekenen en was het blaadje gewoon helemaal rood gekleurd en op het tweede had hij de eerste drie letters van zijn naam "geschreven". Dat ik moest lachen om de race car werd wat argwanend bekeken. Hij moest nu toch wel vormen kunnen herkennen en maken. En dat hij zijn naam nog niet helemaal kan schrijven, kon een probleem zijn in Kindergarten. Of ik dat met hem wilde gaan oefenen. Ter geruststelling zei ze: zijn vriendje heeft ook moeite met zijn naam te schrijven (het arme kind heet Elijzah en dan weet ik niet eens of ik dit goed spel).
Dus in de auto op weg naar huis, heb ik toch maar even aan Charles gevraagd of hij wist wat een cirkel was en een vierkant. En dat kon hij prima vertellen en aanwijzen. Tijdens het avondeten zat ik dat dan ook te vertellen en om het verhaal kracht bij te zetten, vroeg ik aan Charles welke vorm mijn bord had. Triomfantelijk zei hij: Een triangle! Hmm, toch maar wat meer gaan knutselen thuis…
See y'
M en M
om 23 uur de (eerste) hockeyfinale. Nu nog even het juiste volkslied oefenen. Toine en Nic kunnen namelijk met gemak het Australisch volkslied voortproduceren, dat moeten ze wekelijks op school zingen. Het Wilhelmus daarentegen…Dus vanaf nu dan maar elke ochtend bij het ontbijt het Wilhelmus zingen.
Verder heeft een helderziende Wallaby hier voorspeld dat Australië de voetbalwedstrijd tegen Chili gaat winnen, ik heb het vermoeden dat de Wallaby het eind van dit WK niet gaat halen.
Maar goed, het zingen van het volkslied op school is niet het enige verschil met NL. Kinderen mogen vanaf 5 jaar naar school, maar hoeven pas vanaf 6 jaar. En vooral bij jongens vinden ze het over het algemeen verstandiger om ze pas met 6 jaar naar school te sturen. Dus werd deze week op Charles zijn pre-school tijdens het oudergeprek aan mij gevraagd wat wij van plan waren. Op het moment dat mijn (destijds) drie-jarige besloot tijdens zijn zg middagslaapje de garagedeur op slot te doen waar ik op dat moment aan het sporten was, en vervolgens een film opzette en een reep chocolade naar binnen werkte, was het voor mij al lang uitgemaakte zaak, nl. naar school en wel zo snel mogelijk. Maar dat was niet wat de lerares wilde horen. Op mijn vraag hoe Charles het dan deed op pre-school, liet ze met lichte paniek twee werkstukken van Charles zien. Op het ene blaadje had hij een race car moeten tekenen en was het blaadje gewoon helemaal rood gekleurd en op het tweede had hij de eerste drie letters van zijn naam "geschreven". Dat ik moest lachen om de race car werd wat argwanend bekeken. Hij moest nu toch wel vormen kunnen herkennen en maken. En dat hij zijn naam nog niet helemaal kan schrijven, kon een probleem zijn in Kindergarten. Of ik dat met hem wilde gaan oefenen. Ter geruststelling zei ze: zijn vriendje heeft ook moeite met zijn naam te schrijven (het arme kind heet Elijzah en dan weet ik niet eens of ik dit goed spel).
Dus in de auto op weg naar huis, heb ik toch maar even aan Charles gevraagd of hij wist wat een cirkel was en een vierkant. En dat kon hij prima vertellen en aanwijzen. Tijdens het avondeten zat ik dat dan ook te vertellen en om het verhaal kracht bij te zetten, vroeg ik aan Charles welke vorm mijn bord had. Triomfantelijk zei hij: Een triangle! Hmm, toch maar wat meer gaan knutselen thuis…
See y'
M en M
-
13 Juni 2014 - 11:36
Agnes Teughels:
Met kleine kinderen kan je grappige situaties meemaken, ik ondervind het ook bijna dagelijks met mijn
kleinkinderen, spijtig dat ze zo rap "groot" zijn.
Ik vind wel dat ze in Australië al veel "Moeten" kunnen op jonge leeftijd. Laat ze maar onbezorgd genieten
en genieten jullie maar van hen.
-
16 Juni 2014 - 22:33
Chantal :
Het was gewoon een super super super snelle auto die zo snel langsreed dat je alleen een rode vlek zag en de auto niet herkenbaar was........ dat juf dat niet snapt..... :-) -
04 Augustus 2014 - 22:10
Aranka :
Hey marc en marieke wat leuk om jullie verhalen te lezen maar zouden jullie ons kunnen mailen richard en ik hebben heel leuk nieuws xxx aranka en richard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
