een nieuwe lente, een nieuw geluid

Ik verdenk Guido Gezelle ervan stiekem in Sydney gewoond te hebben of op zijn minst naast een natuurreservaat. Want idd een nieuwe lente en heel veel nieuwe geluiden! Om te beginnen het uilenechtpaar om de hoek, om de tien seconden een oehoe en dat vele uren achter elkaar. Gelukkig valt daar prima doorheen te slapen. De flying foxes kunnen behoorlijk goed krijsen maar doen dat alleen als je er met een zaklamp op schijnt dus ook goed te doen als je kinderen eenmaal in bed liggen. Possums die over de schutting en het dak wandelen, is even wennen maar wel schattig met een kleintje op de rug. En die inbreker die we drie nachten achter elkaar hoorden? Een hitsige hagedis op zoek naar een partner. Deze bluetong bezorgt me ook regelmatig een hartverzakking als hij door het gras komt aangeslopen aangezien hij nogal op een slang lijkt (en overigens ook als ik weet dat het Berke bluetong is, ben ik pleiten).
Na wat nachten rechtop in bed te zitten van schrik, hebben we de meeste geluiden nu wel door. De echte uitdaging is echter niet 's nachts maar overdag in de vorm van een magpie (soort ekster). Deze vogel schijnt in de lente nogal territoriale driften te krijgen rondom zijn/haar boom. Vooral fietsers zijn een geliefd object om van achteren in de nek aangevallen te worden of schrijlings overheen te vliegen. De fietshelmen met aluminium tentakels erop (daar houden ze niet van) nemen dan ook in aantal toe.
En laten wij nu net een magpie in de tuin hebben. En een paar fietsers… Gelukkig blijkt alleen een getraumatiseerde magpie dit te doen. Jammer dat ik nu net Jules en Charles heb geleerd om de magpie weg te jagen met wat oerkreten omdat de vogel al het huis binnen kwam wandelen aangetrokken door de ontbijttafel. Had ik misschien toch niet moeten doen. Tja, voortaan een fietshelm met spikes opzetten als ik de was ophang….