hukou

Op onze fietstocht naar de voetbaltraining van Nicola komen we altijd langs een wijk waar het volgens de mannen stinkt en een grote rotzooi is. Het is een soort sloppenwijkje, midden tussen de compounds in. En hoewel ze in Shanghai alle armoede proberen te verbergen voor het grote publiek is dat hier duidelijk niet gelukt. Navraag levert op dat het hier een migrantenwijk betreft. In China krijgt men een " hukou" een soort intern paspoort dat mensen aan hun geboorteplaats koppelt. Men heeft alleen recht op scholing, gezondheidszorg en pensioen in het gebied waar ze geboren zijn. Wil je dus van bijvoorbeeld het platteland naar Shanghai verhuizen dan moet je een werkvergunning krijgen. Aangezien er slechts 23 miljoen Chinezen hier wonen, zijn ze niet al te scheutig met vergunningen en ontstaan er dus migrantenwijken. En fietsen mijn kinderen langs deze armoede en het enige wat ze zeggen is dat het stinkt (wat wel klopt). Dus hoor ik mezelf tijdens het eten een van de zinnen zeggen waarvan ik vroeger gezworen had het nooit te zeggen namelijk: Die kindjes uit de arme wijk hiernaast zijn blij als ze wat te eten krijgen en jij wilt niet eens je eten opeten. Het effect is uiteraard nihil.
Verder zijn de familie Van Ommeren en Erik vandaag gearriveerd en is de eerste kennismaking met China goed bevallen. In het park bij people's square zitten desperate ouders CV's van hun kinderen uit te wisselen op zoek naar een geschikte huwelijkskandidaat. Friso en Marc hebben nog even gezocht voor Erik maar helaas zonder resultaat.
Morgen begint onze rondreis door China met als eerste stop Beijing.

Tot na de vakantie en Ollie en Annelies, zet 'm op aankomende week!

groetjes M en M